Programa "21 días en la mina", en Bolivia

27 dic 2009

De todos los programas que esta chica Samanta Villar ha realizado, "21 días en la mina" sin duda es el más serio, el más real, el que más caracter documental posee y en el que ella misma, gracias a las diferentes realidades de la vida, no es la protagonista. Durante los minutos que dura su programa la podemos escuchar quejándose de que los porros sientan mal,  de que comer poco no es sano, de una serie de tonterías que, gracias a sus dotes de intérprete, logra imprimirle más credibilidad. Algunos se lo tragarán. Yo no. Pero al contrastar sus programas anteriores con éste, los deja a la altura del betum.
Me han llegado al alma las palabras de esta mujer, Marlene, una boliviana casada con un marido alcohólico que la maltrata y aun encima trabajando en una mina de estaño para sacar adelante a 5 hijos. Me han llegado por varias razones. Hace un mes estuve en Perú y los recuerdos de la vida allí son muchos. Los he comprobado, los he tenido que sufrir en muchos casos, como la altura, el clima, las enfermedades, las pésimas condiciones de vida de muchos habitantes de pueblos remotos y alejados, muy alejados de cualquier promesa politica de acondicionamiento del país. Pero también he notado el tremendo machismo y el trato vejatorio que las mujeres en zonas así sufren día a día. También me ha llegado porque soy humano y respiro, y me duelen las injusticias como al vecino.
La fundación VISTARE y Cuatro han puesto en marcha el Proyecto Marlene para ayudarla a crear una nueva vida para ella y para sus hijos. Me parece fantástico, hacía mucho que no veía una buena acción de la caja tonta. También será porque hace mucho que no le presto atención.
Facebook por su parte también ha abierto "Marlene, su vida en la mina Morococala", una página de la red social creada para unirse en su causa y mostrar el apoyo a esta luchadora.
Después de la gran metedura de pata de esta chica en el programa "21 dias en una chabola", en el que la presentadora ha sido imputada como co-autora del robo (está claro que ella no necesitaba la chatarra), creo, a mi ver, que este programa sería un ejemplo muy pero que muy interesante a seguir en adelante, así como en la forma de enfocar los programas futuros.
No suelo confiar en ésto, ni me gusta la idea, pero por si alguien se ve con ganas de enviar ayuda económicamente, aquí dejo el número de cuenta al que se puede dirigir:
 

¡COLABORA CON MARLENE! Nº DE LA CAIXA, 2100-8649-25-0200028142

El programa se puede ver íntegro en este enlace: 21 dias en la mina

Tambien podemos ver un vídeo inédito sobre ella grabado en el mismo programa:

Read more...

El marketing de la comunicación

22 dic 2009

Falsa información, eso es lo que escuchamos todos los días, en la televisión, en la radio, la prensa escrita. Publicidad en forma de noticias. Cómo se cuenta y quién la cuenta también hacen que cambie mucho. ¿Porqué nos cuentan todo al contrario de lo que sucede realmente? ¿Porqué no tocan de lleno la realidad que sucede? ¿Porqué somos capaces de comer mientras vemos cadáveres y guerras en la televisión y prensa, y sin embargo no somos capaces de masticar la triste realidad? ¿Quién manipula la información? Enganhan a la gente y te alienan para que estés pensando en otras cosas mientras las realmente importantes suceden, escondidas por los intereses mercantiles de unas cuantas corporaciones que manejan todo este entramado.
No nos informan sobre como una empresa nos manipula, de sus maniobras atrapa-clientes, no nos hablan sobre cómo Coca-Cola nos lleva por su camino, no. No nos citan sobre como estamos completamente sugestionados por las ofertas de empresas, como funciona el marketing sobre nosotros, cómo nos comen la olla, hablando en plata.
Porqué compramos Nike. Porqué nos tomamos un Nescafé de manhana. Porqué hacemos lo que ellos quieren que hagamos, sin pensar un segundo en lo que realmente nosotros queremos hacer, por nosotros mismos.
Hablemos sobre cómo hacen para que no pienses por ti mismo, sino como ellos ordenan. Hablemos de mercado, de capitalismo, de como Nike entiende como funciona Nike, de como los consumidores saben como funciona Nike: vender. Esa es la única meta. Vender más y más. Y el método para que compres está instaurado ya. No hay vuelta atrás. Necesitamos comprar lo que no necesitamos comprar.
Hablemos de publicidad e información encubierta, de cómo nuestra rutina diaria sirve para fabricar riqueza a 4 o 5 corporaciones internacionales que dominan, sí, dominan nuestras vidas, poniéndonos a cada uno a funcionar en su rol, en su puesto de trabajo, engranaje tras entranaje. Hablemos de cómo el sexo, los sentimientos más básicos y el miedo sirven para vender; nunca se dice al descubierto, nunca se descubre el truco ni el secreto.
Disculpen la intromisión...

(Idea: Eli)

Read more...

Concha

14 dic 2009

Decembro 8: Concha, todas as Conchas que este país leva no corazón e que esvaran entre as ruínas de nós mesmos. Restos que nos debuxan e engrandecen. Conchas de lúa e estrela que iluminan cada hora, cada poema. Concha que me fai mellor: eu, que son apenas o brillo dos teus ollos abertos de par en par, mirándome e vivíndome. Hai Conchas que me amaron con exceso. Levaban o almorzo á minha cama e dicían: neno, son horas de levantarse. Eu sei que a minha Concha non poderá perdoarme durante días, que non falará conmigo nin me regalará os bicos que pido con insistencia. Certamente, é imperdoable escribir esta columna para ti, tan publicamente. Dicir que contigo se abre o día e que as noites de escritura, ás veces, resultan gratas (porque ti existes). Escribir o teu nome é reescribirnos, entranha por entranha. Somos país de Conchas e Marías. País que en 8 de Decembro regresa a ningunha parte para cantar sen prudencia noche de paz, noche de amor. Paz e amor, Concha. Son palabras fermosas. Oxalá vivan por sempre no teu adentro do Jonas Brothers, Hannas Montanas e esa cousa que non tolero e que ás agachadas contemplas no ordenador: Física o Química; qué espanto, corazón. Debo aprender que creces mentres eu me fago maior, que chegará o día en que mirarás os meus libros como se fose outro quen os escribiu. Esperarei esperto a que volvas. Mirarei o reloxo como un inimigo. Sentirei dor cando un avión te leve a percorrer mundo, cando non poida defenderte do tedio. Un día en que se partirá a minha alma egoista: cando sexan outros bicos os teus, e outra voz a que conta os contos que nunca sei rematar. Morrer de amor é saber que non vos taparei ao ir á cama: a Marta, a ti. Que chamarei ao móbil para felicitar o santo que non celebras: porque ti non te chamas Concepción. Afirmo que levas o sol prendido nos ollos... Para iluminar cada segundo, Concha.

Texto de Xosé Carlos Caneiro.


Para tí, Conchinha :)

Read more...

Como recuperar fotos con Adobe Bridge

Hace unos meses perdí un disco duro de un terabyte (sí, 1000 gigas) que contenía mi trabajo de dos anhos completito, osea, fotografías, vídeos y documentos personales, entre otras muchas cosas. En ese terabyte iban incluidas, por ejemplo, mis fotografías de un viaje a Etiopía que realicé hace ahora un anho justo. También contenía material para futuras exposiciones que tenía en mente sobre skateboarding, deporte que me gusta fotografiar de vez en cuando y el cual practico (porque no decirlo de paso), y un par de colaboraciones que había hecho con la ONG "Amigos da Terra" de Ourense, como por ejemplo una manifestación en Zaragoza en contra del uso de transgénicos en cultivos y alimentos; recuerdo ésta especialmente porque tuve que comerme ocho horas completas de viaje con todos sus segundos y minutos correspondientes para llegar al centro de la manifestación y acabar llenando dos tarjetas de cuatro gigas y un par más de dos gigas y tener que descargarlas a toda prisa a mi disco duro portátil en un ciber de un senegalés que encontré de milagro, y después seguir y llenar otra tarjeta más de cuatro gigas. De media, cada targeta de cuatro gigas me permite hacer 166 fotografías más o menos, así que, hechad cuentas de todo el material que había  y que ahora ha volado. Un dato más y termino con mis penas: arreglar mi disco, osea, extraer la información de mi disco duro a otro, cuesta la friolera de 1000 euros. No exagero nada, eso fue lo más sensato que encontré. Otros, por menos precio, ofrecían la misma confianza que tendría un ninho de parvulario que dice ser el nuevo Bill Gates.
Toca ahorrar, y esperar que no se haya ido todo "al caralho".

Al caso. Yo suelo editar todo el material que voy haciendo con el programa Adobe Bridge. No hay manera de descargarlo solo, que yo sepa. Cuando instalamos Adobe Photoshop, éste tambien se instala por defecto en nuestro ordenador. Es fácil de usar, cómodo y muy útil si controlas un poco, claro está, aunque tampoco es necesario comerse una enciclopedia de teoría para saber editar con él, simplemente algo de tiempo para leer y probar todas sus opciones, sin miedo a que te muerda.
(Continua)

Read more...

Limpieza del equipo fotográfico

8 dic 2009

Que alguien me diga si ha mirado una cámara digital por internet de segunda mano. Seguro que mas de uno, incluso, la ha llegado a comprar. Bueno, pues con este texto quiero defender el uso de una limpieza de nuestros equipos para que, tanto los que compremos como los que vendamos, sigan con el paso de los anhos como el primer día, en la medida de lo posible. Nos encanta que al comprar algo de segunda mano esté como la patena, pero a veces nuestro propio equipo lo cuidamos como si fuera algo de usar y tirar, y no eso no puede ser. Recordad cuanto costó conseguirla, cuantas lágrimas, sudor y quebraderos de cabeza para ahorrar, para pedirle a los papis una cámara, para pedirle al tito o al abuelo un poco de su jubilación para que nos pudiéramos permitir ese capricho que ahora parece cojer polvo en una mochila que no usamos nunca, o si la usamos, parece que más que una camara de 600 o más euros, o menos, sea una bicicleta off-road 4x4 que podemos meter por el monte y embarrar como si nada.
Cuando una camara llega nueva "de paquete", existe una especie de mito sobre las lentes. Que si traen un recubrimiento anti-polvo, anti-estática. anti-bombas... Bueno, pues no va desencaminado el tema. Las lentes son un elemento que ha costado mucho esfuerzo y muchos cuidados crear. Si no me creeis, echadle un vistazo a este video, donde podemos ver como se preparan unos cristalicos de esos para un telefoto, gran angular y demás objetivos.
(Continua)

Read more...

Guía sobre las siglas de los objetivos y las cámaras

6 dic 2009




Leyendo, como siempre (no hay mejor método de enterarse de las cosas en internet) vía Xatakafoto, me he encontrado con una "Guía" muy pero que muy trabajada sobre el significado de las iniciales que solemos ver en los diferentes cacharros fotográficos de uso cotidiano, ya sean objetivos o camaras según su fabricante.
Con esta guía, y un poco de atención, podremos saber perfectamente que es lo que distingue unos objetivos y unas marcas de sus competidoras y sabremos que nos ofrecen unas con respecto a otras, o que es lo que no tenemos en nuestra Nikon que el vecino Canonista si tiene en su super-cámara con aleación de kryptonita.
Todavía está recopilando información acerca de objetivos Pentax, Panasonic, Leica o Carl-Zeiss y no tardará mucho en actualizar con éstos últimos, según dice Demian Villanueva en su blog, pero el resto de marcas comerciales ya poseen todas sus denominaciones y siglas perfectamente explicadas.

Read more...

Pues venga. Ahora, ponerse minerales y piedras preciosas en la piel esta de moda.

3 dic 2009

Mientras me aposentaba para realizar la antonimia de la digestión, me llamó la atención un artículo de una revista de tirada nacional (MAGAZINE) que mis companheros suelen comprar cada domingo, acompanhado de su periódico.


© Fotografía del Magazine Digital 29/11/2009

No se si la gente que comercializa estos productos basados en metales preciosos se da cuenta de la realidad, pero encontrar unos cuantos diamantes o kilates de oro le cuesta la vida a mucha gente en el planeta. Y no es precisamente en cremas el lugar final que la persona que los colecta desearía para ellos, sino seguramente para dar una educación a sus hijos, comida para su familia y cobijo.
(Continua)

Read more...

  © Plantilla On The Road por Ourblogtemplates.com Fotografías y textos (excepto otros créditos) por © © Oscar Pinal 2014

Back to TOP